Հիշում եմ, որ ուսանող տարիներին սկսեցի ուսումնասիրել մարդու շարժումներն ու ժեստերի լեզուն: Դրա հանդեպ հետաքրքրությունը մոտս առաջացավ այն ժամանակ, երբ մի տեղ աչքովս ընկավ հետևյալ արտահայտություն՝ «մարդը կարող է քեզ խաբել, բայց նրա ժեստերը՝ ոչ»: Այդ ժամանակ պատկերացրեցի, թե ինչ առավելություն կունենամ ես, եթե հասկանամ մարդկանց ժեստերը, այսինքն այն ազդակները, որոնք մարդն ուղարկում է շրջապատ առանց գիտակցելու: Պատկերացրեք՝ դիմացինը ինչ-որ բան է խոսում, իսկ դուք տեսնում եք նրա իրական մտքերը կամ նա ինչ-որ բան է ուզում և դուք հասկանում եք նրան առանց ավելորդ խոսքերի: Իրոք շատ էի ոգևորվել ու միանգամից անցա գործի:
Եթե google-ով որոնեք «язык жестов», ապա համոզված եմ, որ առաջին իսկ բերված կայքում կարող եք հանդիպել Ալլան Պիզ անունը: Այդպես եղավ նաև իմ դեպքում: Իմացա, որ Ալլան Պիզը ավստրալիացի գրող է, որը համարվում է աշխարհում լավագույն մասնագետներից մեկը իր ոլորտում և որի «Մարմնի լեզուն» («Язык телодвижений») գիրքը տպագրվել է միլիոնավոր օրինակներով և անցել է աշխարհի տարբեր երկրներով: Միանգամից գտա այդ գիրքը և սկսեցի կարդալ:
Հենց ամենասկզբից ասեմ, որ գիրքը մինչև վերջ չկարդացի: Ոչ թե այն հետաքրքիր չէր, այլ ուղղակի այդպես ստացվեց: Իսկ գիրքը իրականում շատ հետաքրքիր էր և այն հատվածները, որոնք հասցրեցի կարդալ, ինձ շատ բան տվեցին: Իմացա, որ ցանկացած մարդ ցանկացած պահի խոսում է ոչ միայն լեզվով, այլ նաև ժեստերի լեզվով: Եվ եթե մարդիկ իրենց լեզվային խոսքը կարողանում են ղեկավարել, ապա ժեստերի լեզուն մարդկանց մեծ մասը չի կարողանում ղեկավարել (եթե նա իհարկե, կատակով, ԿՀՎ-ի կամ ԿԳԲ-ի գործակալ չէ): Ալլան Պիզը գրում է, որ հնարավոր է առանձին ժեստերը խաբուսիկ լինեն և իրենց նշանակությանը չհամապատասխանեն, բայց երբ դրանք վերցնում ես խմբակային, այսինքն միաժամանակ դիտարկում ես մի քանի ժեստեր, որոնք նույն բանն են մատնացույց անում, ապա մեծ հավանականությամբ կարելի է հասկանալ մարդու իրական մտքերը, նրա շարժառիթները, ճիշտ է ասում նա, թե ստում է:
«Փախուստ բանտից» սերիալի սիրահարները կարծում եմ կհիշեն այն հատվածը, երբ եղբայրները տեսանյութ են նկարահանում, որը պետք է ուղարկեն ԿՀՎ: Նրանք գիտեն, որ գործակալներն անպայման վերլուծելու են նաև իրենց ժեստերը և օգտագործում են այդ փաստը՝ նրանց սխալ ուղղությամբ ուղարկելու համար:
Եվ վերջում՝ ժեստերի լեզուն հասկանալու ոգևորությունը ինձ մոտ կարծես կրկին վերադառնում է: Այնպես որ, սկսում ենք «ժեստերի լեզուն» հոդվածների նոր շարքը, որում կներկայացնենք հատվածներ Ալլեն Պիզի «Մարմնի լեզուն» գրքից՝ մեր մեկնաբանություններով: Ժեստերի լեզվի հետ կապված ես շատ բան դեռ չգիտեմ և ինքս էլ ձեզ հետ սովորելու եմ հոդվածներ գրելու ընթացքում: Բայց մի բան հաստատ կարող եմ ասել: Երբ ամիսներ անց դուք արդեն որոշ գիտելիքները յուրացրած լինեք և սկսեք կիրառել դրանք ձեր շրջապատում և փողոցում, ապա այն բավականությունը, որը կստանաք, երբ տեսնեք այն, ինչ չեն տեսնում ուրիշները, շատ մեծ է լինելու: Այնպես որ, շարժվեցինք առաջ…
